Blog: Welkom in de feesttent!?

Welkom in de feesttent!?

Stel je even voor. Je wilt gaan samenwerken. Maakt me even niet uit waarom of hoe. Je heb in ieder geval twee mogelijke kandidaten uitgezocht en je brengt vandaag een bezoek aan de eerste mogelijke kandidaat. Je staat voor een gewoon bedrijfspand. Niets bijzonders, zo zijn er 13 in een dozijn op elk Nederlands industrieterrein. Er ligt wat zwerfvuil in de struiken en op de stoep staat het onkruid aardig hoog. De deur is niet op slot en je loopt zo naar binnen. De post is geweest zie je. Er liggen brieven op de grond. In de hoek staat een berg dozen. Kennelijk is er ook een levering van het één of ander gebracht. In de andere hoek staan een tweetal zeer oncomfortabele uitziende stoelen en een klein wiebelig tafeltje. Op de tafel zie je een aantal bruine koffie kringen en een vuile mok. Het beeld wordt af gemaakt door een plant die beter dagen heeft gekend en lijkt te roepen om verlossing uit zijn lijden. Op de hal waar je nu staat komen 4 deuren uit. Ze zijn allemaal hetzelfde…. Waar moet je naar toe? Waar zit je afspraak?

Beperkte tijd.

De tijd die is verstreken tussen het starten van het lezen van deze blog en waar je nu bent aangekomen in dit verhaal, is, natuurlijk afhankelijk van hoe snel je gelezen hebt, ongeveer zo’n 20 seconden. Waarom begin ik nu over tijd en seconden te praten? Heel simpel. Het feit of iemand met jou wil gaan samenwerken wordt binnen ongeveer 15 seconden na kennismaking al onbewust besloten. Als die eerste paar cruciale seconden dus niet goed worden benut kan je daarna praten als brugman maar gaat je klant toch met je concurrent in zee. Het is dus niet onbelangrijk uit hoe je pand er van buiten maar ook van binnen uit ziet. Het maakt wel degelijk uit hoe je die klant letterlijk binnen haalt.
Mensen staan nu eenmaal gauw klaar met hun mening en nog vervelender; een eenmaal gevormde mening laten we niet snel los. Een positieve uitstraling is daarom zeker gewenst. Een hartelijke welkom doet wonderen. Hoe gaat het oude gezegde ook al weer? De klant is koning. Die laat je toch ook niet over de zooi struikelen en verwelkomen door een plant (species verleppiatje). 15 Seconden is niet bepaald veel tijd. Maar in die 15 seconden worden heel veel dingen, vaak onbewust, opgemerkt en gekoppeld aan wie jij bent en hoe jij werkt.

De onbewuste eerste indruk.

In ons voorgaande voorbeeld komt dit dan als volgt over.
Het is wel een zooitje buiten. Ze kijken hier zo te zien niet verder dan hun neus lang is en voelen zich ook niet verantwoordelijk voor wat buiten hun directe werkveld ligt.
De deur is niet op slot. Ik kan hier zo naar binnen lopen. Kennelijk is veiligheid niet bepaald een aandachtspunt binnen dit bedrijf.
Er ligt van alles op de grond. Brieven, dozen. Ruimt hier iemand nooit iets op? Is hier niemand verantwoordelijk voor? Hoeveel zouden ze hier kwijt raken?
Wat een oncomfortabele stoelen. Mensen een beetje in de watten leggen is kennelijk geen prioriteit hier. Als je daar 2 minuten op zit ben je gebroken.
Nee… er is niemand die hier schoonmaakt of opruimt. Moet je die koffietafel zien. Trouwens een wiebelig geval. Is de hele organisatie zo instabiel?
En kan iemand alsjeblieft die plant eens een keer water geven. Of zet er anders iets van plastic neer. Dit is gewoon een kwelling om naar te kijken. Wat geven ze dat arme ding te drinken. Planten doen het niet op een slok koffie in de week. Zelfs geen cactus. Valt kennelijk niemand op.  Wat een ongeïnteresseerde bedoening hier.
Iene miene mutte; welke van de 4 deuren ga ik als eerste proberen. Kans van 25% dat het goed gaat. Als dat ook het geval is met opdrachten. Ik weet niet of ik dit een goed idee vindt.
Als ik nu eens gewoon omkeer en weer weg ga. Ik stuur wel een SMS dat er iets is tussen gekomen. Neem ik die plant in ieder geval mee. Volgens mij is er niemand die het merkt.

 

 

TERUG